Úrskurður yfirskattanefndar nr. 264/2013

4.11.2009

Úrskurður nr. 264/2009

ÚRSKURÐUR YFIRSKATTANEFNDAR

Ár 2009, miðvikudaginn 4. nóvember, er tekið fyrir mál nr. 237/2008; krafa skattrannsóknarstjóra ríkisins um að A, kt. [...], og B, kt. [...], verði gerð sekt vegna meintra brota á skattalögum. Í málinu úrskurða Ólafur Ólafsson, Sverrir Örn Björnsson og Kristinn Gestsson. Upp er kveðinn svofelldur

ú r s k u r ð u r :

I.

Með bréfi, dags. 15. október 2008, hefur skattrannsóknarstjóri ríkisins krafist þess að yfirskattanefnd taki til sektarmeðferðar mál A, kt. [...], og B, kt. [...], fyrir brot á lögum nr. 45/1987, um staðgreiðslu opinberra gjalda, með áorðnum breytingum, framin vegna rekstrarársins 2006.

Í bréfi skattrannsóknarstjóra ríkisins segir:

„A, sem stjórnarmanni, framkvæmdastjóra og prókúruhafa X ehf., (nú þrotabú) og B, sem daglegum stjórnanda X ehf., er gefið að sök eftirfarandi:

Vangoldin afdregin staðgreiðsla opinberra gjalda launamanna. Vanræksla á afhendingu skilagreina á lögmæltum tíma.

A og B er gefið að sök að hafa vanrækt að standa innheimtumanni ríkissjóðs skil á afdreginni staðgreiðslu opinberra gjalda launamanna X ehf. vegna greiðslutímabilanna febrúar til og með ágúst rekstrarárið 2006. Þá er þeim gefið að sök að hafa vanrækt að standa skil á skilagrein vegna staðgreiðslu opinberra gjalda vegna greiðslutímabilsins ágúst rekstrarárið 2006 á lögmæltum tíma. Vangoldin afdregin skilaskyld staðgreiðsla opinberra gjalda launamanna X ehf. vegna framangreindra greiðslutímabila nemur samtals kr. 3.935.701, að teknu tilliti til afdreginnar staðgreiðslu opinberra gjalda af launum fyrirsvarsmanns skattaðila. Fjárhæðin sundurliðast svo sem hér greinir:

Rekstrarár	Greiðslutímabil	Vangoldin skilaskyld staðgreiðsla kr.
2006	febrúar	667.383
2006	mars	587.751
2006	apríl	491.835
2006	maí	657.863
2006	júní	522.835
2006	júlí	372.615
2006	ágúst	635.419
Samtals kr.		3.935.701

Það er mat skattrannsóknarstjóra ríkisins, byggt á gögnum málsins, að þetta hafi A og B gert á saknæman hátt, að því er frekast verður séð af ásetningi eða í það minnsta af stórkostlegu hirðuleysi.

Telst þessi háttsemi A og B brjóta í bága við ákvæði 1. og 2. mgr. 20. gr., sbr. 1. og 2. mgr. 15. gr. og 1. mgr. 16. gr. laga nr. 45/1987, um staðgreiðslu opinberra gjalda, með áorðnum breytingum, sbr. aðalreglur 1.-3. gr., 1. tl. 5. gr., 1. mgr. 7. gr. og 1. og 3. mgr. 8. gr. þeirra laga.

Framangreind háttsemi varðar A og B sekt samkvæmt 2. mgr. 30. gr. laga nr. 45/1987, um staðgreiðslu opinberra gjalda, með áorðnum breytingum.

Þess er krafist að A og B verði með úrskurði yfirskattanefndar gert að sæta sekt í samræmi við framangreint.“

Af hálfu skattrannsóknarstjóra ríkisins er málavöxtum lýst í greinargerð, dags. 15. október 2008, sem fylgdi kröfugerðinni.

II.

Með bréfum yfirskattanefndar, dags. 16. október 2008, var gjaldendum veitt færi á að skila vörn í tilefni af framangreindri kröfugerð skattrannsóknarstjóra ríkisins eða tilkynna sérstaklega ef þau vildu ekki hlíta því að yfirskattanefnd afgreiddi mál þeirra og yrði málið þá endursent skattrannsóknarstjóra ríkisins sem tæki ákvörðun um hvort því yrði vísað til opinberrar rannsóknar, sbr. 2. mgr. 31. gr. laga nr. 45/1987, um staðgreiðslu opinberra gjalda. Engar athugasemdir hafa borist frá gjaldendum.

III.

Með bréfi skattrannsóknarstjóra ríkisins, dags. 15. október 2008, er þess krafist að gjaldendum, A og B, verði gerð sekt samkvæmt þargreindum ákvæðum 30. gr. laga nr. 45/1987, um staðgreiðslu opinberra gjalda,  þar sem þau hafi sem fyrirsvarsmenn X ehf., nú þrotabú, vanrækt að standa skil á staðgreiðslu opinberra gjalda vegna launamanna félagsins tiltekin greiðslutímabil árið 2006. Gjaldendur hafa átt þess kost að koma að vörnum fyrir yfirskattanefnd í tilefni af sektarkröfu skattrannsóknarstjóra ríkisins, en engar athugasemdir hafa borist. Þar sem gjaldendur hafa ekki gert athugasemdir við meðferð máls þessa fyrir yfirskattanefnd verður að líta svo á að þau mæli því ekki í gegn að það sæti sektarmeðferð fyrir nefndinni.

Skattrannsóknarstjóri ríkisins hóf hinn 12. október 2007 rannsókn á skattskilum X ehf. er beindist að skilum á staðgreiðslu opinberra gjalda launamanna félagsins árið 2006. Skráður tilgangur X ehf. á þessu tímabili var rekstur leikskóla. Vegna rannsóknarinnar komu gjaldendur til skýrslutöku hjá skattrannsóknarstjóra ríkisins, sbr. skýrslutöku af gjaldanda, B, hinn 9. október 2007 og gjaldanda, A, hinn 5. nóvember 2007. Með bréfum, dags. 14. nóvember 2007, sendi skattrannsóknarstjóri gjaldendum skýrslu um rannsóknina, sem dagsett var sama dag, og gaf þeim kost á að tjá sig um efni hennar. Engar athugasemdir voru gerðar af hálfu gjaldenda og lauk rannsókn skattrannsóknarstjóra ríkisins með skýrslu, dags. 3. desember 2007, sem var efnislega samhljóða hinni fyrri.

Í skýrslu skattrannsóknarstjóra ríkisins, dags. 3. desember 2007, segir að rannsókn á skattskilum X ehf. hafi einkum verið byggð á upplýsingum sem fram hafi komið við fyrrgreindar skýrslutökur, upplýsingum frá fyrirtækjaskrá ríkisskattstjóra, staðgreiðsluskilagreinum og sundurliðunum X ehf. vegna staðgreiðslu, upplýsingum úr bókhaldi félagsins, svo og tekjubókhaldi ríkissjóðs, sbr. fylgiskjöl með skýrslunni, en þar er um að ræða yfirlit um greiðslur X ehf. vegna staðgreiðslu opinberra gjalda, virðisaukaskatts og opinberra gjalda.

Fram kemur í skýrslu skattrannsóknarstjóra ríkisins að rannsókn embættisins á staðgreiðsluskilum X ehf. hafi falist í því að bera fjárhæðir afdreginnar staðgreiðslu samkvæmt staðgreiðsluskilagreinum og sundurliðunum félagsins ásamt bókhaldi saman við greiðslur félagsins til innheimtumanns ríkissjóðs. Í skýrslunni er gerð grein fyrir þeirri niðurstöðu rannsóknarinnar að fyrrum fyrirsvarsmenn X ehf. hafi ekki staðið skil á afdreginni staðgreiðslu opinberra gjalda vegna launamanna félagsins greiðslutímabilin febrúar, mars, apríl, maí, júní, júlí og ágúst 2006, samtals að fjárhæð 4.604.879 kr. Fram kemur að vangreidd afdregin staðgreiðsla af launum fyrirsvarsmanns félagsins, þ.e. gjaldanda, A, nemi samtals 669.178 kr. Samkvæmt gögnum málsins var bú X ehf. tekið til gjaldþrotaskipta hinn 9. maí 2007.

Gjaldandi, B, greindi frá því við skýrslutöku, sem fram fór hjá skattrannsóknarstjóra ríkisins 29. október 2007, að hann væri eigandi X ehf. ásamt eiginkonu sinni og hefði „komið inn í reksturinn og tekið ... að sér að leysa úr málunum“ þegar tekið hafi að halla undan fæti í rekstri félagsins. Kvaðst gjaldandi vera ábyrgur fyrir þeim vanskilum á staðgreiðslu opinberra gjalda sem málið varðaði. Gjaldandi staðfesti að upplýsingar m.a. um stjórnendur félagsins samkvæmt gögnum frá fyrirtækjaskrá ríkisskattstjóra væru réttar. Gjaldandi kvaðst ekki áður hafa séð staðgreiðsluskilagreinar X ehf. vegna þeirra greiðslutímabila sem til rannsóknar voru, en ekki draga í efa að um væri að ræða skilagreinar félagsins. Tiltekinn sérkunnáttumaður hefði séð um gerð þeirra og skilað þeim inn. Taldi gjaldandi að gögnin gæfu rétta mynd af launagreiðslum félagsins. Gjaldanda var kynnt að samkvæmt gögnum málsins næmi vangreidd staðgreiðsla vegna launamanna X ehf. samtals 4.604.879 kr. og gerði gjaldandi ekki athugasemdir við þá fjárhæð, en tók fram að hann bæri ábyrgð á því að staðgreiðsluskuldin hefði ekki verið greidd og að hann ætlaði að greiða skuldina. Fram kom að laun hefðu verið greidd og á réttum tíma, þrátt fyrir vanskil á staðgreiðslu. Gjaldandi greindi frá því að tap hefði verið á rekstrinum og því ekki fjármunir til þess að standa skil á staðgreiðslu til ríkissjóðs. Engin sérstök ákvörðun hefði verið tekin um að skila ekki þessum gjöldum, það hefðu einfaldlega ekki verið til peningar. Gjaldandi hefði ekki óskað eftir því við innheimtumann að greiðslum X ehf. vegna skattskulda yrði ráðstafað með sérstökum hætti.

Fram kom við skýrslutöku af gjaldanda, A, hinn 5. nóvember 2007 að hún hefði verið leikskólastjóri hjá X ehf. og séð um faglegan rekstur félagsins, en hún hefði ekki séð um fjármál félagsins. Gjaldandi kannaðist ekki við staðgreiðsluskilagreinar X ehf. vegna þeirra greiðslutímabila sem til rannsóknar væru og kvaðst ekki hafa komið að bókhaldi félagsins. Að áliti gjaldanda gæfu gögnin rétta mynd af launagreiðslum félagsins. Gjaldanda var kynnt að samkvæmt gögnum málsins næmi vangreidd staðgreiðsla vegna launamanna X ehf. samtals 4.604.879 kr., en hún vildi ekki tjá sig um fjárhæðina. Fram kom af hálfu gjaldanda að laun hefðu verið greidd og á réttum tíma, þrátt fyrir vanskil á staðgreiðslu. Gjaldandi greindi frá því að engin ákvörðun  hefði verið tekin um að standa ekki skil á afdreginni staðgreiðslu, heldur hefðu ekki verið til peningar til þess. Hún hefði ekki óskað eftir því við innheimtumann að greiðslum X ehf. vegna skattskulda yrði ráðstafað með sérstökum hætti.

Samkvæmt 2. mgr. 30. gr. laga nr. 45/1987, um staðgreiðslu opinberra gjalda, sbr. 2. gr. laga nr. 42/1995, er refsivert ef launagreiðandi innir ekki af hendi þær greiðslur vegna launamanna sem hann hefur haldið eftir eða honum borið að halda eftir. Samkvæmt fortakslausum ákvæðum nefndra laga og með stoð í dómaframkvæmd Hæstaréttar Íslands, sbr. m.a. dóma Hæstaréttar 27. febrúar 1997 (H 1997:789), 25. september 1997 (H 1997:2446), 14. janúar 1999 (H 1999:79), 18. febrúar 1999 (H 1999:544 og 550), 10. júní 1999 (H 1999:2645) og 30. mars 2000 (H 2000:1422), geta fyrirsvarsmenn lögaðila unnið til refsingar með því einu að láta ógert að skila umræddum gjöldum í ríkissjóð á tilskildum tíma, enda sé huglægum refsiskilyrðum fullnægt.

Samkvæmt upplýsingum úr fyrirtækjaskrá ríkisskattstjóra (hlutafélagaskrá), sbr. fskj. nr. 3.1 og 3.2 með skýrslu skattrannsóknarstjóra ríkisins, sem gjaldendur staðfestu bæði við skýrslugjöf hjá skattrannsóknarstjóra að væru réttar, var gjaldandi, A, stjórnarmaður, framkvæmdastjóri og prókúruhafi X ehf. samkvæmt ákvörðun hluthafafundar 26. október 2005. Sem framkvæmdastjóri bar gjaldandi, A, ábyrgð á daglegum rekstri félagsins, þar á meðal fjárreiðum, og var til þess bær að taka ákvörðun um hvaða kröfur á hendur félaginu skyldu greiddar og hverjar ekki. Eins og stöðu gjaldanda var háttað innan félagsins samkvæmt framansögðu verður því að telja hana hafa borið ábyrgð á skilum staðgreiðslu opinberra gjalda X ehf. Sektarkrafa á hendur gjaldanda, B, er byggð á því að hann hafi annast daglegan rekstur félagsins. Gjaldandi var varamaður í stjórn X ehf., sbr. fyrrgreind vottorð úr fyrirtækjaskrá. Tekið skal fram að ekki verður talið að ákvæði 44. gr. laga nr. 138/1994, um einkahlutafélög, um ábyrgð og eftirlitsskyldur félagsstjórnar taki til varamanns sem ekki gegnir stjórnarstörfum í einkahlutafélagi í raun. Á hinn bóginn getur komið til þess að meta verði ábyrgð varamanns með hliðstæðum hætti og aðalmanns hafi varamaður tekið virkan þátt í starfsemi og stjórn viðkomandi einkahlutafélags. Við skýrslutöku af gjaldanda hjá skattrannsóknarstjóra ríkisins 29. október 2007 kom fram að hann hefði haft fjármálalega stjórn X ehf. með höndum og bar hann því við að rekstrarerfiðleikar og fjárskortur hefði valdið því að skil voru ekki gerð á skilaskyldri staðgreiðslu félagsins. Að þessu athuguðu og með tilliti til stöðu gjaldanda sem varastjórnarmanns í félaginu samkvæmt skráningu í hlutafélagaskrá svo og þar sem engar athugasemdir hafa komið fram af hálfu gjaldanda í tilefni af sektarkröfu skattrannsóknarstjóra ríkisins þykir ekki varhugavert að telja að gjaldandi hafi ásamt A borið ábyrgð á skilum X ehf. á staðgreiðslu opinberra gjalda. Sektarkröfu skattrannsóknarstjóra ríkisins er samkvæmt framangreindu réttilega beint að báðum gjaldendum í samræmi við ákvæði 30. gr. laga nr. 45/1987, um staðgreiðslu opinberra gjalda, með áorðnum breytingum samkvæmt 2. gr. laga nr. 42/1995.

Til grundvallar niðurstöðu skattrannsóknarstjóra ríkisins um fjárhæð vangreiddrar staðgreiðslu opinberra gjalda X ehf. árið 2006 liggja m.a. staðgreiðsluskilagreinar sem gjaldendur hafa staðfest að varði rekstur einkahlutafélagsins, sbr. skýrslutökur 29. október og 5. nóvember 2007, þar sem einnig kom fram af hálfu gjaldenda að gögnin gæfu að þeirra mati rétta mynd af rekstrinum. Verður samkvæmt þessu byggt á því að staðgreiðsla opinberra gjalda, sem gjaldendum bar að standa skil á vegna X ehf., hafi numið þeim fjárhæðum sem greinir í skýrslu skattrannsóknarstjóra ríkisins, enda þykir ekkert hafa komið fram sem gefur tilefni til annars. Sektarkrafa skattrannsóknarstjóra í máli þessu er byggð á niðurstöðum í skýrslu embættisins að öðru leyti en því að ekki er gerð krafa um ákvörðun sektar vegna vangreiddrar staðgreiðslu að fjárhæð 669.178 kr. af launum gjaldanda, A.

Í skýrslu skattrannsóknarstjóra ríkisins og greinargerð með kröfugerð embættisins til yfirskattanefndar er gerð grein fyrir greiðslum X ehf. til innheimtumanns ríkissjóðs vegna staðgreiðslu, virðisaukaskatts og opinberra gjalda frá því að skuldir sem um ræðir í máli þessu vegna staðgreiðslu opinberra gjalda byrjuðu að myndast 15. mars 2006. Fram kemur að alls voru greiddar 476.640 kr. vegna höfuðstóls skilaskyldrar staðgreiðslu X ehf. á tímabilinu 15. mars 2006 til og með 14. október 2008, en að engu leyti vegna greiðslutímabila sem mál þetta varðar. Sá hluti greiðslna X ehf. á umræddu tímabili, sem innheimtumaður ríkissjóðs hefur samkvæmt yfirliti skattrannsóknarstjóra ríkisins ráðstafað til greiðslu dráttarvaxta, álags og kostnaðar vegna staðgreiðslu, nam 68.444 kr. Þá kemur fram í gögnum málsins að greiðslur til innheimtumanns ríkissjóðs vegna opinberra gjalda X ehf., þ.m.t. tryggingagjalds, námu 598.546 kr. og var innborgunum að hluta varið til greiðslu dráttarvaxta og kostnaðar. Aðrar greiðslur félagsins til innheimtumanns en vegna höfuðstóls staðgreiðslu og virðisaukaskatts námu samkvæmt þessu samtals 666.990 kr.

Með dómi Hæstaréttar Íslands 2. október 2003 (H 2003:3178), sem varðar hliðstætt mál, var því hafnað að greiðslur, sem innheimtumaður hefur ráðstafað upp í álag, dráttarvexti og kostnað, geti haft áhrif á sakarmat og komið með beinum hætti til frádráttar skattskuld sem viðurlagaákvörðun tekur til. Ekki verður talið að breyting með lögum nr. 134/2005 á refsiákvæðum laga nr. 45/1987 haggi þessari dómaframkvæmd. Með breytingalögum þessum er hins vegar skýrt kveðið á um það að greiðslur skattaðila á verulegum hluta skattfjárhæðar geti að uppfylltum ákveðnum skilyrðum leitt til þess að ákvæði um lágmark sektarrefsingar eigi ekki við. Samkvæmt dómum Hæstaréttar Íslands 30. mars 2006 í málunum nr. 428/2005 og 469/2005 ber að taka í þessu sambandi tillit til innborgana sem ráðstafað hefur verið til greiðslu álags vegna vangreiddrar staðgreiðslu opinberra gjalda starfsmanna og vangreidds virðisaukaskatts, svo og skuli fara á sama hátt með greiðslur vegna staðgreiðslu opinberra gjalda þess fyrirsvarsmanns sem refsiábyrgð sætir. Ekki verður annað séð en að líta megi með hliðstæðum hætti til greiðslna viðkomandi skattaðila sem innheimtumaður hefur ráðstafað upp í dráttarvexti og kostnað, og eftir atvikum til greiðslu á opinberum gjöldum, enda er það í samræmi við úrskurðaframkvæmd fyrir gildistöku laga nr. 134/2005, sbr. og fyrrgreindan dóm Hæstaréttar frá árinu 2003 og aðra dóma í hliðstæðum málum, m.a. H 2000:2387. Eins og mál þetta liggur fyrir þykir því mega taka tillit til fyrrgreindra greiðslna X ehf. að fjárhæð 666.990 kr.

Samkvæmt því sem að framan er rakið og gögnum málsins að öðru leyti var afdregin staðgreiðsla opinberra gjalda vegna launamanna X ehf. greiðslutímabilin febrúar, mars, apríl, maí, júní, júlí og ágúst 2006, samtals að fjárhæð 3.935.701 kr., ekki greidd til innheimtumanns ríkissjóðs á tilskildum tíma, sbr. 1. og 2. mgr. 20. gr. laga nr. 45/1987. Tilteknar innborganir voru inntar af hendi vegna staðgreiðslu opinberra gjalda X ehf. á tímabilinu 15. mars 2006 til og með 14. október 2008, sbr. að framan, sem þó breytir ekki því að greiðslur fóru fram eftir eindaga umræddra gjalda. Af hálfu gjaldenda hafa ekki komið fram aðrar skýringar en að fjárhagsvandræði í rekstri X ehf. hafi valdið þeim vanskilum á staðgreiðslu opinberra gjalda sem í málinu greinir. Af þessu tilefni skal tekið fram að ekki telst tæk varnarástæða að fé hafi ekki verið til í rekstri félagsins til að standa skil á umræddum gjöldum, sbr. m.a. fyrrnefndan dóm Hæstaréttar Íslands frá 30. mars 2000 (H 2000:1422).

Með vísan til þess sem rakið hefur verið telst fullnægt þeim huglægu refsiskilyrðum sem fram koma í 2. mgr. 30. gr. laga nr. 45/1987, um staðgreiðslu opinberra gjalda, sbr. 2. gr. laga nr. 42/1995. Ber að ákvarða gjaldendum, A og B, sekt samkvæmt þessum lagaákvæðum vegna vanrækslu á skilum staðgreiðslu opinberra gjalda í rekstri X ehf.

Eins og lög nr. 45/1987 hljóða eftir breytingar, sem á þeim voru gerðar með lögum nr. 42/1995, skal sekt aldrei vera lægri en sem nemur tvöfaldri þeirri skattfjárhæð sem vanrækt var greiðsla á, þó að teknu tilliti til álags. Samkvæmt breytingu á greindum lögum með lögum nr. 134/2005 eiga fésektarákvæði þessi þó ekki við hafi brot einskorðast við að standa ekki skil á réttilega tilgreindri staðgreiðslu samkvæmt skilagrein staðgreiðslu, enda hafi verið gerð skil á verulegum hluta skattfjárhæðar eða málsbætur eru miklar. Í tilviki gjaldenda er til þess að líta að skilagreinar staðgreiðslu liggja fyrir vegna allra tímabila staðgreiðslu sem málið varðar, þótt skil einnar þeirra hafi dregist nokkuð, og eru fjárhæðir í málinu byggðar á þeim. Sem fyrr segir verður lagt til grundvallar að greiðslur til innheimtumanns ríkissjóðs vegna skilaskyldrar staðgreiðslu, sem hér beri að líta til, hafi numið 666.990 kr. Sú fjárhæð svarar til vangreiddrar staðgreiðslu vegna fyrsta greiðslutímabils staðgreiðslu sem sektarkrafa tekur til. Samkvæmt þessu og í samræmi við dómaframkvæmd Hæstaréttar Íslands, sbr. fyrrgreinda dóma frá 30. mars 2006, verður því talið að sú undantekning frá fésektarlágmarki, sem mælt er fyrir um í lögum nr. 134/2005, taki til vanskila á staðgreiðslu opinberra gjalda greiðslutímabilið febrúar 2006 að fjárhæð samtals 667.383 kr. Ekki liggur annað fyrir en að vangreiðsla á staðgreiðslu opinberra gjalda vegna annarra tímabila hafi fyrst og fremst stafað af erfiðleikum í rekstri X ehf. og ekkert er komið fram um að gjaldendur hafi persónulega notið nokkurs hags af brotinu. Hins vegar varðar mál þetta vanskil á staðgreiðslu að ekki óverulegri fjárhæð og vegna alllangs tímabils. Að þessu virtu og með vísan til greindrar dómaframkvæmdar verður því ekki talið að skilyrði um miklar málsbætur, sbr. ákvæði laga nr. 134/2005, eigi hér við. Því teljast lágmarksákvæði 2. mgr. 30. gr. laga nr. 45/1987 gilda um vanskil á staðgreiðslu opinberra gjalda að fjárhæð 3.268.318 kr.

Þegar höfð eru í huga lagarök, sem búa að baki framangreindu ákvæði 2. mgr. 30. gr. laga nr. 45/1987 um lágmarks- og margfeldissektir, með tilliti til háttsemi gjaldenda og afleiðinga hennar, þykir rétt að ákveða sektarfjárhæð í máli þessu heildstætt en með tiltekinni skiptingu milli gjaldenda. Samkvæmt framansögðu og að teknu tilliti til álags samkvæmt 1. tölul. 2. mgr. 28. gr. laga nr. 45/1987 þykir sekt gjaldenda hæfilega ákveðin 6.200.000 kr. til ríkissjóðs sem skiptist þannig milli þeirra að gjaldandi, A, greiði sekt að fjárhæð 3.100.000 kr. og gjaldandi, B, greiði sekt að fjárhæð 3.100.000 kr.

Úrskurðarorð:

Gjaldandi, A, greiði sekt að fjárhæð 3.100.000 kr. til ríkissjóðs. Gjaldandi, B, greiði sekt að fjárhæð 3.100.000 kr. til ríkissjóðs.